Bugün bana "Dünyanın en büyük sporcuları kimlerdir?" diye sorsalar "Paralimpik sporcuların hepsi.." diye cevap verirdim.
Dün, Basketbol takımımızı Japonya karşısında seyrederken, kadın sporcularımız Nazmiye Muratlı ve Ecem Taşın madalya kazanırken büyük sevinç, büyük gurur yaşadım. Ama bunu sadece kendi sporcularımız için hissetmedim. Oraya katılan tüm Paralimpik sporcularla gurur duydum, hepsini alkışladım. Ekrana el sallarlarken ben de onlara el salladım. Gülümserlerken ben de gülümsedim. Kim kazanacak, kim birinci olacak demeden verdikleri o inanılmaz mücadeleyi sonuna kadar izledim.
Dopingli çıkar mı acaba? diye düşünmeden, koşu tekniğine bakmadan, hangi ülke daha fazla madalya kazanacak hesabını yapmadan, rekor beklentisi içine girmeden sadece orada olmanın verdiği mutluluğu görmek gerçekten muhteşem bir duygu..
Paralimpik bir sporcunun; kendi ve başkalarının kafasındaki tüm engelleri aşıp, vücudunu olduğu gibi kabul edip Olimpiyat kulvarındaki yerini alması, o kulvarda madalya için koşabiliyor olması gerçekten inanılması, uygulaması, ulaşılması çok büyük bir olay.. Sporun sadece"kazanmak" demek olmadığını gösteren, hatırlatan bu insanlara tekrar tekrar teşekkürler ediyorum.
Ayrıca bu insanların oraya gitmesinde kim çaba harcadı, kim emek verdi, kim destek olduysa, bu insanları bu güzel yola kim yönlendirdiyse, kim ikna ettiyse, hayata, spora kim kazandırdıysa onlara da sonsuz teşekkürler ediyorum. Yaptıkları iş herşeyden çok değerli..
Ardından şunu da söylemek lazım... Olimpiyatlara katılmayı hedeflemeyen, Olimpiyatlara hiç gidemeyen branşların; sporun sadece
şan, şöhret ve parasından yararlanan sporcuların da bu sporcuları dikkatle izlemelerini tavsiye ederim.
Bize; "Eğer bir şeyi gerçekten çok istiyorsanız, hiçbir engel sizi durduramaz." sözünü yazarak çizerek konuşarak bağırarak çağırarak değil; Paralimpik Olimpiyatlarına katılarak, katılmakla kalmayıp madalya kazanarak "Ben buraya gelebildiğime göre sizlerde gelebilirsiniz!" diyerek, verilmek istenen mesajı en net şekilde anlatan tüm Paralimpik sporcularını izlemelerini ve desteklemelerini tavsiye ederim.
Bu sporcuların hepsi benim için dünyanın en büyük şampiyonları, dünyanın en büyük sporcularıdır.
Bu insanların hayata bu şekilde tutunduklarını görmek, her şekilde hayatın içinde olma istekleri, yaşamdan uzaklaşmamak için verdikleri mücadele, insanın hem canını acıtıyor hem de çok büyük bir alkışı hak ediyor.
Böyle anlarda bazen "Spor mu sporu var ediyor, yoksa bu sporcular mı?" diye düşünmüyor değilim.
Kesinlikle bu sporcular, bu büyük şampiyonlar sporu var ediyor. Bu insanlar, bu hayatlar ve bu azim, engellerin nasıl aşılabileceğini gösteren bu büyük sporcular olmasa spor, kesinlikle gerçek spor olmayacaktır.
Zeynur Pehlivan
0 yorum:
Yorum Gönder