Son maçlar..
Son puanlar..
Son deplasmanlar..
Son mücadeleler..
Son hesaplar..
Son nefesler..
Bugün öyle bir maç oynandı ki Ankara’da, işte yukarıda saydığım bütün kelimeler bu maçta vardı. Çünkü artık Süper Ligde son dört haftaya giriliyor ve birçok takım;
Aklının hepsini,
Mücadelesinin hepsini,
Nefesinin hepsini kullanmak,
Puanların hepsini hesaplamak (PAF Maçlarından gelen puanlar dahil),
Diğer karşılaşmaların hepsini takip etmek zorunda.
Bugün oynanan Milli Piyango-Antalyaspor karşılaşması öyle bir maç oldu ki sonuç; son saniyelere, son yedi metreye, Milli Piyango kalecisi Coşkun’un son kurtarışına, yedi metreyi kullanacak olan Antalyaspor’lu Mikail’in ne yapacağına kalmıştı. Çünkü maçın bitimine son üç saniye kala Maliye Piyango bir farkla öndeydi ve Antalyaspor yedi metre kazanmıştı. Atan takım bir puan, kurtaran takım zümrüt değerinde iki puan alacaktı. Nefesler tutuldu. Salonda ses yok! Herkes elleri kenetlemiş sonucun ne olacağını bekliyor! Yedek banktaki sporcular oturmakta ama apartta.. Biraz sonra hakem düdük çaldığında, Mikail topu kullandığında ve sonuca göre arkadaşlarına koşmak için hazırlanmakta.. Ve hakem düdüğü çaldı.
Antalyaspor’lu oyuncular mı Mikail’e, Maliye Piyango’lu oyuncular mı kaleci Coşkun’a koştular dersiniz! Maça gelmiyorsunuz, sonucu hemen öğrenmek istiyorsunuz! Yok öyle şey! Biz bu anı görmek için küçücük 59:57 dakika, koskocaman üç saniye bekledik, biliyor musunuz! Biraz da siz merak merak edin!
Maç başından sonuna kadar gerçekten hentbol adına güzel mücadeleye, büyük çekişmeye sahne oldu. Burada bu maçı keyifli hale getiren, unutulmaz maçlar arasına katan, “Ne maçtı be!” dedirten her iki takımı ve hakemleri canı gönülden tebrik ediyorum.
Bugün seyrettiğim maç gerçekten şahane bir maçtı. Bugünkü bu maçı seyretmeyenler çok şey kaçırdıklarını bilsinler lütfen!. Bu maçı seyredenler de ne kadar şanslı olduklarını.. Ben şanslıyım mesela..
Çünkü ben uzun zamandır, üstelik sezon sonuna yaklaşırken, yorgunluklar baş göstermeye başlamışken, oyuncuların hem savunma da, hem hücumda güçlerinin tümünü bir maçta kullandıklarına çok az tanık oldum. İnanılmaz keyifli bir maçtı.
Hentbolun o çok tatlı sertliği içinde, hentbolun o mükemmel akılcılığı içinde, hentbolun, hentbolcunun o tükenmez dinamikliği içinde öyle enstantaneler oluyor; sporcular maçın o yüksek, puanın o kadar değerli olduğu maçta öyle goller atıyor, öyle hareketler yapıyor, öyle dayanışma içinde hareket ediyor, o gerilimde cesaret isteyen öyle paslar veriyor, o bacaklar 60 dakika öyle bir koşuyorlardı ki; o kaleciler de sanki en değerli eşyasını kaybetmiş de, sanki atılan top da kaybettiği o topmuş gibiymiş de, yaptıkları kurtarışların, inanılmaz şekilde topa uzanmalarının, çok yüksek hızda gelen topları tutmanın asıl sebebi buymuş gibi geliyordu.
Gerçekten enfes bir mücadeleydi. Bu maçta hentbolun ne kadar güzel bir spor olduğunu doyasıya tekrar gördüm, doyasıya tekrar alkışladım, doyasıya tekrar tekrar yaşadım.
Gelelim o en önemli ana.. Maçın en kritik anına ve de sizin merak ettiğiniz ana.. Her maçın en unutulmaz anı vardır ama akılda hep maçın sonlarında yapılanlar kalır değil mi? Bizde de işte bu son üç saniye kaldı. Ama önemli olmasının nedenini bir daha tekrarlamak istiyorum. Kazanılan her puan takımı Süper Ligde tutmak için en azından bir haftalık bir nefes, kaybedilen her puan ise, bir haftalık ve devamı geldiğinde de en azından bir senelik bir ızdırap demek.
Ve unutulmaz an! Kale sahasında herkesin gözünün üzerinde olan Maliye Piyangolu kaleci Coşkun, kale sahası ve serbest atış çizgisi içinde, yedi metre çizgisi üzerinde elindeki topla hakemin düdüğünü çalmasını bekleyen Antalyasporlu Mikail.. Ve serbest atışın dışında bekleyen 12 meraklı, endişeli oyuncu grubu..
Ve bizler! Ve ben! Yanımda, bugünkü maçın önemini bilerek maça gelen eşimin ablasına döndüm ve “Bugünkü maçın kahramanı Coşkun olacak!” dedim.
Hakem düdüğü çaldı. Mikail bir kez atış aldatması yaptı. Coşkun tepki vermedi, bekledi. Mikail ikincisinde atışını kullandı. Kendisinin soluna, Coşkunun sağ altına doğru atışını kullandı, kullandıktan sonra da bizim çığlık atmamıza neden oldu. Çünkü Coşkun atılan köşeye ayağını uzatmış ve atışı kurtarmıştı. Milli Piyango’ya iki puanı kazandırmıştı.Maçın kahramanı Coşkun olmuştu.
Bu sevinç, bu birliktelik başka hiçbir yerde yaşanmaz, başka hiçbir yerde görülmez. Coşkun’un kurtarışı ile Maliye Piyango’lu takım arkadaşları öyle bir koştular ki kalecilerine, öyle bir kutladılar ki maçın kahramanını, işte bu anlar, bu duygular sporu, hentbolu çok güzelleştiriyor.
Maçta birçok güzel kurtarışlar yapmıştı Coşkun ama en değerlisi buydu. Belki bu kurtarış Maliye Piyangoyu Süper Ligde tutacaktı. Belki bu kurtarış Coşkun içinde kurtarışların en değerlisi olacak, unutulmaz maçları arasına girecekti. Ama bu maç bizim içinde unutulmaz olacaktı.
Ve en önemlisi bu kurtarış Maliye Piyango’ya iki puan getirdi, Milli Piyango’ya daha da güç verdi. Süper Ligin son maçın, son saniyelere kadar böyle mücadele edeceklerini gösterdi.
Sizi seyretmeyi çok seviyorum Maliye Piyango..
Seni seyretmeyi çok seviyorum maçın kahramanı..
Herkesi tebrik ediyorum ama siz nasıl Coşkun’a koşup onu özel tebrik ettiyseniz ben de onu özel tebrik ediyorum ve Coşkun’a Sunay Akın’ın bir gün; “Kalecinin sırtı yere gelirse takımın da sırtı yere gelir!” dediğini hatırlatmak istiyorum.
Coşkun! Bugün, senin takımının sırtı yere gelmediyse, senin sırtın yere gelmediğindendir. Seni kocaman tebrik ediyor, bundan sonraki maçlarda da takımının sırtını yere getirmemeye gayret etmeni bekliyorum. Seni canı gönülden kutluyorum.
Mücadeleye devam beyler!
Bu şekilde savunma yapmaya devam beyler!
Teslim olmamaya devam beyler!
Son kurtarışlara devam Coşkun!
Bütün gücünüzle Süper Ligde kalmayı istemeye devam Maliye Piyango!
